Bulut’un Tembellik Masalı
Ağustos 1, 2024
Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde, büyük bir çayırda yaşayan, çok hızlı koşan bir tavşan varmış. Bu tavşanın adı Bulut muş. Bulut, çayırda ki en çalışkan hayvanlardan biriymiş. Bulut, her gün, geç saatlere kadar çalışır, yiyecek toplar, evini düzenler, bahçesini sular, kış için hazırlık yaparmış. Çayırda yaşayan, sincaplar, kuşlar, böcekler, kelebekler onun bu çalışkanlığını takdir ederlermiş.
Günlerden bir gün Bulut her zaman yaptığı gibi erkenden dışarı çıkmış, sepeti elinde yürüyormuş. O sırada karşısında, kırlarda yatan bir sincap çıkmış. Sincap, ağacın gölgesinde, serin bir yerde, keyifle uyuyormuş. Bulut, tembel sincabın yanından yürüyüp geçerken, sincap yaprakların hışırtısından gözlerini aralamış ve karşısında Bulut’u görmüş. Sincap keyifle gerinerek “Merhaba Bulut, bakıyorum yine çalışıyorsun. Bu kadar çalışmanın kime ne faydası var. Hadi bırak artık çalışmayı gel beraber keyif yapalım” demiş. Bulut o an keyif yapmayı çok özlediğini fark etmiş, yıllardır çalışmadığı bir an bile yokmuş ve bu teklif onu hemen etkilemiş. “Sanırım haklısın sincap, yıllardır hiç keyif yapmadım, biraz dinlenebilirim” demiş. Bu konuşmadan sonra, tavşan ve sincap keyifle yatmaya başlamış. Ancak yaz mevsimi sona erdiğinde ve kış geldiğinde, tavşanın yiyecekleri tükenmiş. Karların altında yiyecek bulmak çok zor olmuş ve Bulut aç kalmaya başlamış.
Bulut çok pişmanmış, açlık ve pişmanlık içinde sincabın yanına gitmiş, “Dinlenmek çok güzel bir şey ama şuan çok açım. Keşke bu kadar tembellik yapmasaydım, işlerimi bitirdiğimde de dinlenebiliyordum. Bir daha asla böyle bir tembellik yapmayacağım” demiş. Kışın zor şartlarını atlatan tavşan, yaz geldiğinde yine eskisi gibi çalışkan olmuş ve bir daha tembellik yapmamış. Çayırın diğer hayvanlarına da bu ders niteliğinde hikayesini anlatmış. Ve masal burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
