Damla ve Babasının Yuva Yapma Hikayesi

Masal Gönderme Formu

Bir zamanlar küçük bir köyde yaşayan Damla adında, küçük, sıcak kanlı, sevecen, tatlı bir kız yaşarmış. Damla henüz 5 yaşındaymış ve anaokuluna gidiyormuş. Okula gitmek için her sabah babasıyla birlikte uzun bir yol gidiyorlarmış. Damla bu yoldan hiç şikayetçi değilmiş, özellikle güzel havada bu yolda yürümeyi çok severmiş. Karşısına, kuzular, koyunlar, atlar, inekler, ördekler çıkarmış. Her sabah onlarla selamlaşır bazıları da Damla ve babasına yol arkadaşı olurmuş.

Damla hayvanları çok severmiş, hepsine her sabah cebinde ki kuruyemişlerden verir, onların kalbini kazanırmış. Evinde de baktığı bir kedisi ve bir köpeği varmış. Onlarında yemeğini, suyunu verir, tüylerini tararmış. Hatta bazı geceler onları yatağına alıp uyurmuş. Damla’nın hayvan sevgisini, annesi ve babası da takdir edermiş. Günlerden bir gün, Damla uykudan sıçrayarak uyanmış. Evinin yakınlarından motor çalışma sesi geliyormuş. Hemen yatağından kalkmış ve dışarı çıkıp, sese doğru ilerlemiş. Sesin geldiği yeri görünce bir kaç adamın, kocaman bir ağacı kesmeye çalıştıklarını görmüş. Ağlayarak koşmuş ve ağaca sarılmış “Neden bu ağacı kesmek istiyorsunuz? Onu asla kestirmem, onun da bir canı var ve üzerinde yaşayan bir çok canlılar var. Sincaplar, kuşlar, böcekler… Hepsini yuvasız bırakacaksınız.” demiş. Adamlardan biri “Bu ağaç hasta güzel kız, onu kurtarmaya çalıştık ama bir türlü başaramadık. Ona daha fazla acı çektirmemek için onu kesmeliyiz” demiş. Damla bu konuşmaya hiç ikna olmamış. “Hayır, bu ağacı kesemezsiniz” demiş ve ağacın önünde oturmaya başlamış. O sırada Damla’nın babası, kızının peşinden gelmiş ve onun bu mücadelesiyle gurur duymuş. Baba “Kızım, sen çok güzel kalplisin, seninle gurur duyuyorum. Ama amcaları duydun, bu ağaç hasta ve kesilmesi gerekiyor” demiş. Damla ağlayarak “Ama baba bu ağacın üzerinde bir sürü hayvan yaşıyor” demiş. Babası biraz düşünmüş, kızını ikna etmenin, onu üzmeden bu olayı çözmenin yolunu arıyormuş. Sonunda aklına bir fikir gelmiş, hemen evinin önüne gidip, tahtalardan küçük küçük kulübeler yapmış. Küçük çalılardan kuş yuvaları yapmış. Hepsini diğer ağaçtan taşımak için yanına peynirler, krakerler almış. Kızının yanına gitmiş “Damlacığım, bura ki hayvanlar için yeni yuvalar yaptım, hepsi artık başka bir ağaçta yaşamlarına devam edebilecekler” demiş.

Damla heyecanla gözlerinde ki yaşları silerek “Çok teşekkür ederim babacığım, şimdi bu ağacı kesebilirsiniz. Ama buraya yeni bir ağaç ekelim lütfen” demiş. Babası “Tabi ki de kızım, eğer bu ağacı kesmezsek hastalık diğer ağaçlara sıçrayacaktı ve bütün ormanımız yok olacaktı” demiş. Damla ve babası hasta ağacın yanında ki ağaca kuş yuvalarını yerleştirmişler, sincapların evlerini ağaçlara bağlamışlar. Kuşlar, sincaplar, karıncalar ve böcekler için yerlere minik minik yiyecek parçaları koymuşlar. Kokuyu alan hayvanların hepsi diğer ağaca gelmiş ve yeni yuvalarına kavuşmuşlar. Damla ve babası da mutlu bir şekilde evlerine dönmüş. Bu hikâyede burada bitmiş.

Daha fazla hikaye okumak isterseniz Hikayeler kategorimizi inceleyebilirsiniz.