Emre’nin Doğa Sevgisi Masalı
Aralık 10, 2024
Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde doğanın içinde çok güzel bir kasaba varmış. Kasabanın her yeri, yemyeşil ağaçlar, rengarenk çiçeklerle doluymuş. İnsanlar her gün kuşların cıvıltısıyla uyanıyor, mutlu bir şekilde güne başlıyormuş.
Emre de bu kasaba da yaşayan, 8 yaşında bir çocukmuş. Her sabah kuşların güzel sesiyle uyanıyor, neşe içinde okula gidiyormuş. O günde her zaman ki gibi okula gitmiş ve ilk ders olan Hayat Bilgisi dersine girmiş. O hafta dersin konusu “Doğa” imiş. Öğretmen, doğanın insanların en büyük hazinesi olduğunu, onu korumanın herkesin görevi olduğunu söylemiş. Emre’nin içinde büyük bir heyecan doğmuş. Doğayı korumak için bir şeyler yapması gerektiğini hissetmiş. Eve gittiğinde de ailesine o gün ki ders konusundan bahsetmiş. Babası “Emre, istersen bu hafta orman yürüyüşüne gidelim, hem temiz hava da yürür hem de kahvaltı yaparız” demiş. Bu fikir Emre’yi çok mutlu etmiş. Hafta sonunun gelmesini sabırsızlıkla beklemiş. Cumartesi günü erkenden kalkmış, hemen giyinmiş. Emre hazır oluncaya kadar annesi sandviçleri hazırlamış. Ailecek ormana doğru yol almışlar. Uzunca bir yola yürümeye başlamışlar. Emre çok mutluymuş, temiz havayı içine çekiyormuş. Uzunca bir yürüyüş yaptıktan sonra bir bank bulmuşlar ve oturup kahvaltı yapmışlar. O an Emre’nin gözüne yerlerdeki çöpler çarpmış. Ormanın her yeri çöp doluymuş. Plastik şişeler, poşetler, kırık oyuncaklar… Emre annesine ve babasına dönüp “Bu orman çok pis. Neden herkes çöplerini yerele atmış anne?” diye sormuş. Annesi çok üzgünmüş, ne cevap vereceğini bilememiş. “Bu soruya nasıl cevap bileceğimi bilemedim Emreciğim. İnsanların yaptığı bu davranış çok yanlış. Doğayı her zaman temiz tutmalıyız” demiş. Babası “Bugün buraya gelişimizin bir sebebi olsun ve elimizden geldiği kadar çöpleri toplayalım. Ne dersiniz?” diye sormuş. Emre sevinçle “Olur” diye bağırmış. Ailecek çöp toplamaya başlamışlar. Uzunca süre çöpleri toplamışlar. O sırada ağacın tepesinde minik bir sincap onları izliyormuş. Adı Fındık olan bu sincap, ailesiyle huzurlu bir hayat sürüyormuş ama son zamanlarda çöpler yüzünden yiyecek bulmakta zorlanıyormuş. Fındık, Emre’nin ve ailesinin çöpleri topladığını görünce çok heyecanlanmış. “Bu insanlar diğerleri gibi değil, ormanı kirletmiyor hatta temizliyorlar” diye düşünmüş ve hemen ormanın derinliklerine gidip diğer hayvanlara gördüklerini anlatmış. Kuşlar, tavşanlar, tilkiler, geyikler bu duruma çok şaşırmışlar. Kendi gözleriyle görmek istemişler ve hemen gidip aileyi uzaktan izlemeye başlamışlar. Bu duruma daha fazla dayanamayan geyik “Ben gidip o aileyle tanışacağım” deyip yürümeye başlamış. Diğer hayvanlarda arkasından gitmiş. Emre karşısında hayvanları görünce çok şaşırmış. Geyik “Merhaba insan, sizler diğerleri gibi değilsiniz, ormanı kirletmiyor hatta temizliyorsunuz. Bizlerde size yardım etmek istiyoruz” demiş. Emre şaşkınlıkla teklifi kabul etmiş ve ailesini çağırmış. Anne ve babası da olanlara çok şaşkınmış ama hep birlikte ormanı temizlemeye başlamışlar.
Bir kaç saat sonra orman tertemiz bir hal almış, Emre de hayvanlarda çok mutluymuş. Ormanın tekrar eski haline dönmemesi için Emre’nin aklına bir fikir gelmiş. Çantasından bir kalem çıkarıp, bulduğu bir tahtanın üzerine “Bu orman hepimizin! Lütfen yerlere çöp atmayın ve doğayı koruyun” yazmış. Ormanın girişinde bir ağacın dalına tahtayı asmış. Yazıyı gören herkes, doğayı korumanın ne kadar önemli olduğunu anlamış. İnsanlar, zamanla ormana daha dikkatli gelmeye başlamış. Çöpler atılmamış, hayvanlar huzurla yaşamış ve orman eski güzelliğine kavuşmuş. Emre’nin doğa sevgisi sayesinde hayvanlar çok mutlu olmuş ve bir orman yeniden hayata dönmüş. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
