İki Kaplanın Masalı

Masal Gönderme Formu

Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde iki kaplan varmış. Bu kaplardan birinin adı Keder diğerinin adı ise Mutluymuş. Ormanın hızlı hayvanları olan iki kaplan hiç yerinde durmaz sürekli avlanırlarmış. Keder çok neşeli, güler yüzlü bir kaplanmış. Ormanda ki diğer hayvanlarla da çok iyi anlaşır, beraber eğlenirlermiş. Mutlu ise diğer kaplanın tam tersiymiş. Kimse ile konuşmaz, burnu hep havada ve zenginliği ile herkesi ezmeye çalışırmış.

Günlerden bir gün Keder ailesi ile birlikte yemek yerken, Mutlu evlerinin önünden geçmiş. İçeriden gelen kahkahaları, esprileri duyunca birden çok sinirlenmiş. Fakat oda aslında tam olarak neye sinirlendiğini anlamamış. Bu kadar parası olmasına, adının Mutlu olmasına rağmen, neden hiç mutlu değilim diye düşünmeye başlamış. Evine gitmiş, yalnız başına yemeğini yemiş, çayını içmiş ama hala hiç mutlu değilmiş. O da bir ailesi, çocukları olsun istiyormuş. Ormanda ki hayvanlarla iyi anlaşmak, birlikte yemek yemek istiyormuş. Ama yine de burnunu yere hiç düşürmüyormuş. Hala arkadaşlıkları bile parayla satın alabileceğini zannediyormuş. Bir sabah ava çıktığında Keder ile karşılaşmış. Mutlu, “Keder, neden bu kadar mutlusun hal bu ki aileni geçindirecek paran bile yok” demiş. Keder onun bu kırıcı sözüne hiç aldırış etmeden “Onu bunu bırak da ben senin neden ismine rağmen bu kadar mutsuz olduğunu biliyorum. Hala paranın mutluluk getirmediğini anlamadın. Yalnız bir hayvansın ve bu şekilde kırıcı, kibirli olmaya devam edersen de yalnız kalmaya devam edeceksin” demiş. Mutlu bir an duraksamış, “Şey aslında kırıcı olmak istememiştim, kusura bakma” demiş. Keder “Önemli değil Mutlu, gerçekten mutlu olmak için kalbinin derinliklerine inmelisin. Para senin için son sırada olmadı. Bir aile kurmalı ve mutlu olmalısın. Bunun için sana yardımcı olabilirim” demiş.

Mutlu yardımcı olacağına çok sevinmiş. Bütün ön yargısını indirip arkadaşı ile birlikte iyi zaman geçirmeye başlamış. Kısa süre sonra kibrinden vazgeçmiş ve elindekileri iyilik için kullanmaya başlamış. Kendi yuvasını kurmuş ve onunda evinin içinden kahkaha sesleri yükselmeye başlamış. Mutlu arkadaşı Keder’e her seferinde teşekkür etti. Para ile mutlu olunmayacağını herkese anlatmaya başlamış. Masal da burada bitmiş.

Uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.