Kar’ın Şemsiyesi Masalı

Masal Gönderme Formu

Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde bembeyaz bir kuzucuk varmış. Bu kuzucuğun adı Kar mış. Kar yağmuru çok severmiş. Yağmurun yağmasını dört gözle bekler ve kendisini çimlere atmak için sabırsızlanır mış.

Günlerdir bir gün Kar uyanmış, penceresini açmış ve yağmurun yağdığını görmüş. Bu görüntü Kar’ın günlerdir beklediği şeymiş. Kar heyecanla yataktan kalmış ve evin içende dans etmeye başlamış. Hemen annesinin yanına gitmiş, sevincini annesiyle de paylaşmış. “Anneciğim, çok mutluyum. Sonunda beklediğim yağmur yağıyor! Yaşasın, yaşasın…..” demiş. Annesi de minik kuzusunun sevincine ortak olmuş ve ona güzel bir kahvaltı hazırlamış. Kahvaltısını yapan Kar, dışarı çıkmak için annesinden izin istemiş. Annesi izin vermiş ve şemsiyesini alarak kapıya yönelmiş. Dışarı çıktığında, yağmur suları altında kalan arkadaşlarını görmüş. Kar, arkadaşları ile konuşup yağmurun altında zıplamaya başlamış. Kar zıplarken arkadaşlarından biri “Kar, şemsiyeni bizimle de paylaşır mısın?” diye sormuş. Fakat kar arkadaşının teklini kabul etmemiş. Diğer arkadaşları da Kar’a aynı teklifi etmişler ama Kar yine kabul etmemiş. Bunun üzerine bütün arkadaşları Kar’ı orada bırakıp gitmiş. Arkadaşları gidince Kar yalnız kalmış. Ama aldırış etmeden oyun oynamaya devam etmiş. Biriken sularda zıplamış, arabalarını yüzdürmüş.

Bundan da sıkılan Kar ne yapsam diye düşünmeye başlamış ve arkadaşları ile oynamak istemiş. Hemen arkadaşlarının yanına gitmiş. Diğer kuzular evlerinden şemsiyelerini almışlar ve oyun oynuyorlarmış. Kar onları uzaktan izlemeye başlamış. Onlara haksızlık ettiğini, şemsiyesini paylaşması gerektiğini düşünmüş. O sırada çok şiddetli bir rüzgar çıkmış. Rüzgar Kar’ın şemsiyesini bir oraya bir buraya götürüp duruyormuş. Kar daha fazla şemsiyeyi tutamamış ve şemsiye uçmuş gitmiş. Kar şimdi yağmurun altında ıslanmaya hatta üşümeye başlamış. O an arkadaşlarına çok büyük ayıp ettiğini anlamış. Hemen arkadaşlarının yanına gitmiş. Kar’ın geldiğini gören kuzular onun şemsiyesinin olmadığını fark etmişler. Kuzulardan biri “Hayırdır Kar, çok kıymetli şemsiyen nerede?” diye sormuş. Kar onlara az önceki rüzgar da şemsiyesinin uçtuğunu anlatmış. Arkadaşları Kar’ın yaptığı hatayı yapmamışlar ve onu şemsiyelerinin altına davet etmişler. Kar o an daha da pişman olmuş ve bütün arkadaşlarından özür dilemiş. Bir daha böyle bir bencillik yapmayacağına dair arkadaşlarına söz vermiş. O an dan itibaren bütün kuzular oyun oynamaya devam etmişler. Masalda burada bitmiş.

Her güne bir masal sloganımızla sitemizden yeni masallar paylaşmaya devam ediyoruz. Sitemizi takip etmeye unutmayın. Miniklerimize iyi uykular dileriz 🙂