Kendi İle Barışık Momi’nin Masalı
Kasım 16, 2022
Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içindeyken mutlu ormanda günler her zamanki gibi mutlulukla geçermiş. Tüm hayvanlar dost, tüm bitliler neşe içindeymiş. Ormanın içinde yaşlı bir çınar ağacı varmış. Bu yaşlı çınar bir sürü sincap ailesine ev sahipliği yaparmış. Bütün sincaplar bu ağaçta bir arada neşe içinde yaşarmış. Yavru sincaplar bütün gün ağacın üstünde oynayıp duruyorlarmış.
Bütün yavru sincaplar gün boyu dışarıda oynarken yuvasından hiç çıkmak istemeyen yavru sincap Momi varmış. Annesi her ne kadar ona anlata da o dışarı çıkıp arkadaşları ile oynamak istemezmiş. Sebebi ise boyu diğer arkadaşlarından kısa olmasıymış. Boyunun kısa olmasını hiç sevmez diğer arkadaşları gibi uzun olmak istermiş. Bu yüzden onların yanında farklı göründüğünden tüm gün yuvasında oturup pencereden onları izlermiş. Annesi çok üzülürmüş Moni’nin bu durumuna. Her ne kadar ona farklı görünmenin ayıp bir şey olmadığını, kendini böyle sevmesi gerektiğini anlatsa fayda etmezmiş. Günler böyle devam ederken evde hiç yiyecek kalmamış. Anne sincap dışarı çıkmış yiyecek getirmek için. Annesi dışarı çıkında Momi evde yalnız kalmış ve canı çok sıkılmış. Yuvanın yanında ki dala bakmış kimse var mı diye. Kimsenin olmadığını görünce çıkıp orada oturup etrafı izlemeye başlamış. O sırada diğer yavru sincaplar oyun oynamak için dışarı çıkmışlar. İçlerinden biri hemen dalın üzerindeki Momi’yi fark etmiş. Seslenmiş hemen “Hey! Momi hadi sen de gel, beraber oynayalım” demiş. Moni utanarak “Hayır istemiyorum” demiş. Bu sefer bütün sincaplar bir olmuş ve ısrar etmişler. Hatta iki tane sincap arkadaşı zorla Momi’nin kollarından tutarak onu da alıp oyuna katmışlar. İlk önce saklambaç oynamaya başlamışlar. Momi başta çok utanıyormuş uzun boylu arkadaşları arasında minik bir sincap olmaktan. Sonra bunun sorun olmadığını fark etmiş. Hatta boyu kısa olduğu için saklambaç oyununda en iyi o saklanıyormuş. Oyunu hep o kazanıyormuş. Oyunu kazandıkça utanması geçmiş. Kısa boyunu sevmeye başlamış. Oyun bitince bütün sincaplar ağacın dalına oturmuş ve sohbete başlamışlar. Aralarından biri “Benim tüylerim diğer sincapların tüylerine göre çok koyu renkli ama bu benim için hiç sorun değil. Ben kendimi böyle seviyorum” demiş. Bir başka sincap “Bakın benim de dişlerim sizin dişlerinize göre çok daha büyük ama ben kocaman dişlerimi çok seviyorum. Çünkü onlarla bir sürü fındık yiyorum” demiş gülerek. Bütün sincaplar gülmeye başlamış ve tabi Momi de.
Annesi yiyecek toplamış eve gelirken Momi’yi arkadaşları arasında mutlu bir şekilde görünce çok şaşırmış. Eve girince Momi de gelmiş. Koşup annesine sarılmış. “Anneciğim sen çok haklıydın. Kendimi her halimle sevmem gerekiyor. Hatta kısa boyumun faydasını da anladım. Saklambaç oyununu hep ben kazandım” demiş mutlu bir şekilde. Moni minik olmayı kabullenerek kendi ile barışık mutlu bir sincap olmuş artık. Arkadaşları ile yaşlı çınar ağacında mutlu bir şekilde yaşamış. Masal da burada bitmiş.
Yazar: Dilan Değer
@her_gece_bir_masal
Uzun masal okumayı seviyorsanız Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
