Küçük Kız ve Sihirli Sandık Masalı

Masal Gönderme Formu

Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde ülkenin birinde yaşayan küçük bir kız çocuğu varmış. Bu sevimli kız oyuncakları ile oynamayı çok severmiş. Her gün uyanır uyanmaz oyuncaklarına koşar akşam yatana kadar oyuncaklarından ayrılmazmış. Odasını da çok sever hatta oyuncak sandığına da tutku ile bağlıymış. Annesi ile babası kızının bu huyunu çok sever ona oyun kurabileceği birçok oyuncak alırmış.

Günlerden bir gün babasının işi gereği oturdukları evden taşınmaları, başka bir şehire gitmeleri gerekmiş. Ailesi bu durumu kızlarına anlatmaktan çekinmişler. Çünkü küçük kız oyuncakları kadar odasını da çok seviyor ve asla ayrılmak istemiyormuş. Duvarlarında yaptığı resimler, en sevdiği renkte perdeler, prenses yatağına benzeyen yatağı, o eve ait olan oyuncak sandığı ve odasına onu bağlayan daha birçok şey varmış. Annesi ile babası bir sabah kahvaltı yaparken evden taşınmaları gerektiğini kızlarına anlatmaya başlamış. Küçük kız bu durumu duyunca çok üzülmüş ve ağlamaya başlamış. “Ben bu evden taşınmak istemiyorum, odamı çok seviyorum ve onu geride bırakmak istemiyorum” demiş. Annesi ise “Benim güzel kızım odanı çok sevdiğini biliyorum, oyuncaklarını ve bütün eşyalarını da gittiğimiz eve götüreceğiz yani onlarda bizimle gelecek sen hiç merak etme. Hem yeni taşınacağımız evde yeni odan çok daha büyük olacak” demiş. Küçük kız oyuncaklarını ve bütün eşyalarını da yanına alabileceğini öğrenince çok sevinmiş ve taşınmayı kabul etmiş.

Bir kaç gün sonra taşınma telaşı başlamış ve eşyaları toplamaya başlamışlar. Küçük kız da annesine yardım etmek için kendi odasında toplaya bildiği kadar eşyayı kutulara koymaya başlamış. Taşınmak için hazır olan aile artık eşyaları kamyona yükleme hazırmış ve evden ayrılma günü gelmiş. Ev, oda oda taşınırken sıra küçük kızın odasına gelmiş ve bütün eşyalar kamyona dizilmiş. Kız annesi ile son kez evi dolaşırken çok sevdiği oyuncak sandığının orada kaldığını görmüş. Küçük kız annesine dönüp “Anne olamaz oyuncak sandığımı burada unutmuşlar.” demiş. Annesi “Hayır güzel kızım sandığı unutmadık o bu evin sandığı ve onu burada bırakmak zorundayız” demiş. Bunu duyan küçük kız çok üzülmüş ve sandığını orada bırakmamak için ağlamaya başlamış. O esnada eşyalarla ilgili soru sormak için annesini çağırmışlar ve annesi kızı orada bırakıp uzaklaşmış. Küçük kız odasına girip sandığının başına gelip ağlamaya devam etmiş. O anda sandık birden kendiliğinden açılıp ışıklar saçmaya başlamış. Gözlerine inanamayan küçük kız ne diyeceğini bilememiş. Oyuncak sandığı birden konuşmaya başlamış “Ağlama küçük kız” demiş. Kız “Ama sen konuşuyorsun, bu nasıl olur, sandıklar konuşamaz ki” demiş. Sandık konuşmaya devam etmiş “Ben sihirli bir sandığım, senin gibi küçük bir peri kızı beni sihirli bir sandığa çevirdi. Ama o beni burada bırakıp gitmek zorunda kaldı çünkü bütün çocukların benim gibi sihirli bir sandığa ihtiyacı var” demiş.

Küçük kız sandığın konuşmasını dinlerken hala şok içindeymiş ve ne diyeceğini bilememiş. En sonunda konuşmayı başarabilmiş ve “Ben seni burada bırakmak istemiyorum ama annem seni yanımda götüremeyeceğimi söyledi bu yüzden çok mutsuzum lütfen sende bizimle gel” demiş. Sandık kızı dinlemiş ve “Bak küçük kız annen haklı ben bu eve aitim ve bu evde kalmalıyım. Senden sonra bu eve gelen çocukların oyuncaklarına yuva olmalıyım” demiş. Küçük kız sandığın söylediklerine çok üzülmüş ve ne yapacağını, sandığa ne söyleyeceğini bilememiş. Kızın üzüldüğünü gören sandık “Ama üzülme küçük kız gittiğinde evde benim gibi bir oyuncak sandık olacağından eminim hatta o sandıkta benim gibi sihirli olacak sana söz veriyorum. Çünkü oyuncaklarını çok seven çocukların sandıkları sihirli olur ve küçük çocukların oyuncaklarını çok iyi korur” demiş. Sandığın söylediklerini duyan küçük kız çok mutlu olmuş ve sandığı orada bırakmayı kabul etmiş. Annesinin yanına giden küçük kız hiç ağlamamış ve sandığı orada bırakmayı kabul ettiğini söylemiş. Annesi bu duruma çok sevinmiş ve arabalarına binip yeni evlerine doğru yola koyulmuşlar. Yeni evlerine geldiklerinde küçük kız bütün evi gezmiş ve sıra odasına gelmiş odasının kapısını açtığında karşısında duran kocaman bir oyuncak sandığı varmış. Sandığı gören kız çok sevinmiş ve sevinçten dans etmeye başlamış. Kimseye belli etmeden sandığı açmış ve sandık ona “Artık oyuncakların bana emanet küçük kız, sen oyun oynamaktan hiç vazgeçme” demiş. Küçük kızın neden bu kadar sevindiğini anlamayan anne ve babası kızlarının bu mutluluğu ile daha çok mutlu olmuşlar gönül rahatlığı ile yeni evlerine yerleşmişler.

Uzun masal okumayı seviyorsanız Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.