Papatyanın Masalı
Ekim 21, 2021
Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde kasabanın birinde küçük bir bahçe varmış. Bu bahçede bir çok çiçek yetişirmiş. Çiçekler arasında en gösterişli olan kırmızı gülmüş. Gülün yakınlarında da küçük papatyalar varmış. Papatya daha yeni aşmış ve oldukça küçükmüş. Beyaz yaprakları ile sıradan bir çiçek gibi görünüyormuş. Papatyanın etrafı ise bir çok kır çiçeği ile çevriliymiş. Ama bu durum yine de papatyayı mutlu etmiyormuş. Çünkü papatyanın aklında her çiçekten farklı, sıra dışı bir çiçek olmak varmış. Karşısında duran kırmızı güle hayranmış. Havalar sıcak olduğunda, sahibi gülü sularmış, yağmur yağdığında ise gülün üstünü örtermiş. Papatya onun gibi herkesin sevdiği, bakmaya kıyamadığı bir çiçek olmak istermiş ve bu hayalinden hiç vazgeçmezmiş.
Günlerden bir gün bahçeye misafir bir çocuk gelmiş. Bahçede ki çiçekleri tek tek incelemiş. her çiçeği koklamış, sevmiş. Sıra papatyaya gelmiş. Papatyaya doğru eğilmiş ve “Ne kadar güzel bir çiçek, bu çiçeği anneme göstermeliyim” demiş. Küçük çocuk hemen annesine seslenmiş, annesi yanına gelince “Annecim sana Dünya’nın en güzel çiçeğini göstereceğim. Bak bu bir papatya ve beyaz yaprakları o kadar narin ki, ona dokunmaya kıyamam” demiş. Papatya çocuğun sözleri karşısında çok şaşırmış bir o kadar da sevinmiş. Çünkü o ana kadar kendini en çirkin çiçek olarak görüyormuş. Ama çocuğun söylediği güzel sözler karşısında papatyanın kendine güveni gelmiş ve zihni aydınlanmış. Tüm çiçeklerin kendi özellikleri olduğunu ve her çiçeğin seveninin başka olduğunu anlamış. Papatya artık kendini çok mutlu ve huzurlu hissediyormuş.
Kısa masal okumayı seviyorsanız Kısa Çocuk Masalları kategorimizi inceleyebilirsiniz.
