Su Kuyusu Masalı
Nisan 1, 2024
Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde çok uzak ülkenin birinde yemyeşil ağaçlarla kaplı bir ormanda dostça yaşayan hayvanlar varmış. Bu hayvanlar, kavgasız gürültüsüz, huzur ve neşe içinde sessiz sedasız yaşarlarmış.
Herkes kendi yiyeceğini toplar, birbirlerine yardım edermiş. Yemeği olmayana yemek, yakacağı olmayana yakacak verirlermiş. Su ihtiyaçlarını da ormanın tam ortasında bulunan kuyudan karşılarlarmış. Kuyu hayvanlar için çok kıymetliymiş. Çünkü yaşadıkları orman çok kurakmış ve yağmur yağdığında o kuyu da su birikir hayvanlar yıl boyunca su ihtiyacını karşılarmış. Günlerden bir gün ormana bir ceylan gelmiş ve yerleşmiş. Kendisine güzel bir ev inşa etmiş, ormandaki diğer hayvanlarla tanışmış. Ceylana su kuyusundan bahsetmişler ve oradan su ihtiyacını karşılayabileceğini anlatmışlar. Ceylan kuyuyu görünce çok sevinmiş oradan kendi evine su çekmeye karar vermiş. Hemen işe koyulmuş ve kuyudan evine su borusu döşemiş. Boruları toprağın altından döşemiş ve hayvanlar suyu aldığını fark etmemiş. Bir süre sonra kuyuda ki su azalmaya başlamış. Su azalınca hayvanlar susuz kalmış, ne su içebiliyorlar, ne banyo yapabiliyorlar nede evlerine kovayla su götüremiyorlarmış. Bu yüzden de hepsi çok mutsuzmuş. Yavru hayvanlar büyüklerin bu kadar mutsuz olmasına çok üzülmüş ve bir çözüm bulmaya karar vermişler. Kuyunun başına gitmişler ve suyun bu kadar çabuk bitmesinin sebebini araştırmaya başlamışlar. İçlerinden biri “Bu böyle olmayacak arkadaşlar, belime bir ip bağlayacağım ve kuyuya ineceğim, kuyunun dibinde bir sorun var, onu çözmemiz gerek” demiş. Arkadaşları hemen ona yardım etmişler, beline ip bağlamışlar ve arkadaşlarını kuyuya indirmişler. Kuyuya inen tilki hemen araştırmaya başlamış ve gözüne bir boru takılmış. Borunun geldiği yeri incelemeye başlamış orada ki işi bitince arkadaşları onu yukarı çekmiş ve boru gördüğünü onlara anlatmış. Tilki ve arkadaşları hemen borunun peşine düşmüşler. Toprağın altını kazıp borunun nereye gittiğini takip etmişler. En son vardıkları yer ise ormana yeni yerleşen Ceylanın eviymiş. Hemen durumu gidip büyüklerine anlatmışlar. Hayvanlar bu duruma çok şaşırmış ve bir o kadar da üzülmüşler. Böyle bir şeyi daha önce ormanlarında yapan hiç kimse olmamış.
Ormanın en bilgesi yaşlı Kaplumbağa, Ceylanın evine gitmiş “Merhaba Ceylan, ormanımızda bir süredir su kıtlığı yaşanıyor ve bunun sebebinin senden kaynaklandığını öğrendik. Kuyudan kendi evine boru çekmişsin ve rahatça suyu kullanıyorsun. Bu hiç doğru değil. Bizler boruyu söktük. Çünkü bu su hepimizin, herkes eşit miktarda kullanmalı ve açgözlülük yapmamalı.” demiş. Ceylan çok utanmış ve herkesten özür dilemiş. Bir sonra ki yağmurda kuyu tekrardan dolmuş ve Ceylanda diğer hayvanlar gibi ihtiyacı olduğu kadar su kullanmış. Bir daha da asla açgözlülük yapmamış. Bu masal da burada bitmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
