Uzaklarda ki Kardeşim Hikayesi
Eylül 1, 2023
Her gün saatlerce parkta oynayabildiğimiz, denize yüzmeye gidebildiğimiz, gurbette ki sevdiklerimizi ziyarete gidebildiğimiz o güzel yaz mevsimi yavaş yavaş yerini sonbahar mevsimine bırakıyordu. Ağaçlar sararıyor, birer birer yapraklarını döküyordu. Sanki yalnızlaşıyorlardı; aynı Eslem gibi, Eslem yaz mevsimi bittiği için çok üzülüyordu; havalar soğumaya başlıyor, rüzgarlar alerjik olarak hastalanmasına sebep oluyordu ve en önemlisi artık arkadaşlarını daha az görebiliyordu çünkü parka daha az çıkabiliyordu. Fakat yine de sevinmek için de bir sebebi vardı: O hep merak ettiği abilerin, ablaların gittiği okula artık o da başlayacaktı. İlk olarak Anaokuluna başlayacaktı, zaman ile abi ve ablaları gibi büyük okullara gidecekti. Annesi, anaokulunu çok seveceğini orada da bir sürü arkadaşı olacağını onlar ile oyunlar oynayıp, şarkılar söyleyip, resimler yapacağını hiç sıkılmayacağını anlatıyordu. Eslem de bu anlatılan yeri çok merak ediyor ve ilk kez kış mevsimi gelmesine seviniyordu.
Günler hızlıca akarken nihayet Eylül ayı geldi ve Eslem anaokuluna başladı. Annesinin dediği gibi çok seviyordu okulunu. Her gün okuluna koşarak gidiyor, okul çıkışın da neler yaptığını annesine anlatıyordu. Bir gün Eslem çok üzgün olarak sınıfından çıktı. Annesi çok şaşırdı onu daha önce hiç böyle görmedi. Sebebini sordu ama Eslem anlatmadı. Annesi öğretmenini aradı bir problem olup olmadığını öğrenmek istiyordu fakat sebebini öğretmeni de bilmiyordu. Eslem o günü çok düşünceli geçirdi hatta hiç iştahı yoktu akşam yemeği dahi yemedi ve düşünceler yatağında uykuya daldı belki de ilk kez masal dinlemedi uyumadan önce. Onun bu haline annesi de çok üzüldü. Ertesi sabah annesi çok iştah açıcı bir kahvaltı hazırladı ve Eslem’i uyandırdı. Eslem kahvaltısını yaptı ama hala hüzünlüydü. Annesi sana bir sürprizim var; ‘ellerini yıka, dişlerini fırçala ve hazırlan birini ziyarete gideceğiz’ dedi. Hazırlanıp yola çıktılar. Önce bir alışveriş merkezine gittiler. Annesi Eslem’e olmayacak kadar küçük kıyafetler aldı. Eslem ısrar ile sebebini sorsa da annesi ‘sürpriz, sabırlı ol’ dedi. Alışveriş merkezinden çıkıp tekrar arabalarına bindiler ve yollarına devam ettiler. Eslem yolu tanımıştı ve sevinçle bağırdı: yaşasınnnnnnnn!!! Rumeysa teyzeme geldik. Eslem, Rumeysa teyzesini çok seviyordu ayrıca onun kızı Hifa ile de oynamayı çok seviyordu. Ama bilmediği bir şey vardı asıl sürpriz Hifalara gelmeleri değildi. Uzun zamandır birbirlerini göremiyorlardı çünkü teyzesi biraz rahatsızdı. Hasret ile birbirlerine sarıldılar ve Hifa onları evlerine davet etti. O da aynı şeyi söyledi Eslem gel sana sürprizim var. Eslem iyice meraklandı ve içeri girdiler. İçeriden bir ses geliyordu: ınga ınga ıngaaaa. Eslem bebek, bebekkk dedi. Evet, dedi Hifa benim bir kardeşim oldu. Adını Asel koyduk. Çok sevimli, çok güzel, çok tatlı bir bebekti. Eslem ve Hifa bebeği sevdiler, oyunlar oynadılar, birbirlerine hiç doyamadılar ama akşam oluyor ve evlerine gitmeleri gerekiyordu. Almış oldukları minik kıyafetleri Asel’e hediye edip evlerine gittiler. Eslem hüznünü unuttu ve yüzü gülüyordu yanında Rumeysa varken fakat eve gelince yine yüzü düşmüştü. Hemen odasına gitti. Annesi ve babası Eslem’in bu haline anlam veremiyorlardı. Beraber Eslem’in odasına gittiler, kapıyı tıklayıp içeri girdiler ama ne görsünler Eslem sessizce ağlıyordu. Babasının, güzel kızımız sana ne oldu diye sorması üzerine Eslem hıçkıra hıçkıra daha çok ağlamaya başladı. Biraz ağladı, yüzünü yıkadılar ve sakinleşince konuşmaya başladılar. Eslem’in okulunda ki arkadaşlarının ya abisi ya ablası yada küçük kardeşi varmış, Eslem günlerdir buna üzülüyordu. Bugün çok sevdiği arkadaşının da kardeşi olduğunu öğrenince daha çok üzüldü. Benim niye kardeşim yok diye sordu. Annesi ve babası biraz şaşırdı ama sonra dediler ki; bizi yaratan, bize her şeyi veren, hep dua ettiğimiz Allah’a dua et güzel kızım ondan tatlı, sağlıklı bir kardeş iste dediler. Eslem sürekli dua ediyordu. Bir gün anne ve babası Eslem sana bir sürprizimiz var; annen hamile artık senin de bir kardeşin olacak diyerek müjdeli haberi verdiler. Eslem ne kadar çok sevindi. Annesine daha çok dikkat ediyor, onu yormamaya çalışıyordu. Ben abla oluyorum deyip kendi yapabileceklerini annesinden istemiyordu. Annesine sürekli yiyecekler veriyordu. Kardeşim bir an önce büyüsün ve Dünya’ya gelsin istiyorum, diyordu.
Eslem, kardeşine Çiçek ismini vermişti. Kardeşinin çiçekler gibi mis kokulu olacağını ve onlar kadar güzel gözükeceğini düşünüyordu. Fakat bir gün annesi çok rahatsızlandı. Doktorlar annesinin hastane de yatması gerektiğini söyledi. Eslem o gece komşuları olan Kübra teyzesinin evinde kaldı. Ertesi gün annesi eve gelmişti ama biraz üzgündü Eslem annesine neden üzgün olduğunu sordu. Annesi kardeşin iyileşemedi çok uzaklara gitti maalesef tekrar gelemeyecek dedi. Eslem çok üzüldü, ağladı. Eskisi gibi annesinin karnına sarılarak, kardeşine sarılmak istiyordu. Ama annesinin iyi olmasına çok sevindi, biliyordu kardeşi onu hep duyuyor ve görüyordu. Eslem ona her gün onu çok sevdiğini söylüyordu. Allah’a tekrar dua etmeye başladı ve Allah Eslem’e sağlıklı, çok sevimli bir kardeş nasip etti. Yeni kardeşine ise Can ismini verdi. Eslem şimdi kardeşi ile çok mutluydu. Her gün çok güzel oyunlar oynuyorlardı. Eslem tekrar yaz mevsiminin gelmesini ve kardeşi ile parklara gitmenin hayalini kuruyordu.
Hikaye okumayı seviyorsanız Hikayeler kategorimizi inceleyebilirsiniz.
