Yardım Sever Ponpon Masalı
Şubat 13, 2024
Çok soğuk karlı bir kış günüydü. Ponpon boğazda balık avlıyordu. Boğazın en hızlı uçan martısıydı. Karnını iyice doyurduktan sonra sahile arkadaşlarının yanına gitti. Arkadaşları Liya ve Aleyna’ydı. Üç arkadaşta sahilde beraber dolaştılar. Sahilde kedi Pofidik ile karşılaştılar.
Pofidik, mavi gözlü, siyah beyaz tüylü, çok oyuncu, herkesle arkadaş olan iyi anlaşan, dost canlısı bir kediydi. Ponpon “Merhaba Pofidik istersen bize katılabilirsin” dedi. Pofidik “Merhaba arkadaşlar, çok sevinirim!” dedi. Dört arkadaş yolda şarkı söyleyerek ve yakalamaca oynayarak Göksu Deresi’ne doğru gittiler. Vardıklarında çok şaşırdılar çünkü soğuktan Göksu Deresi donmuştu. Hepsi buz pateni yapmaya karar verdi. Tam o sırada elma ağacındaki yavru kediyi fark ettiler. Kedi yardım istiyordu. Çok korkmuş ağaçtan inemiyordu. Ponpon hemen uçup kediyi kurtardı. Minik kedi martıya çok teşekkür etti ve kendini tanıttı. “Benim adım Tırmık. Ağaçlara tırmanmayı çok severim. Ama ben ağaçtayken derede olan farklılık beni çok korkuttu. Aşağı inemedim. İyi ki beni kurtardınız. Tanıştığımıza memnun oldum.” “Ben de memnun oldum. dedi Ponpon. “Bunlarda arkadaşlarım Liya, Aleyna ve Pofidik. Dereden korkmana gerek yok. Hava çok soğuk olduğu için Göksu Deresini buz kaplamış. Alttan hala sular akıyor merak etme. Ama çok dikkatli olmalısın çünkü bazı yerleri hala çok ince olabilir. Kıyıdan fazla uzaklaşmadan buzun üzerinde kayıp, eğlenceli vakit geçirebiliriz. Bize katılmak ister misin? Bak işte böyle vuuu vuuuu …” Ardından tüm arkadaşları sırayla Ponpon’a katıldı. En son Tırmık da katıldı. Çok eğlendiler ama hepsinin karınları acıktı. Yemek bulmak için dolaşırlarken sincap Sisi onların kafalarına ceviz attı. Hepsi yukarı baktılar. Sisi “Hey! Merhaba arkadaşlar isterseniz benim evimde yiyelim” dedi. Ponpon “Nazik davetin için teşekkürler. Ama senin evindeki yiyecekler bize uygun değil” dedi. Kendi yiyeceklerimizi getirip bir arada yiyebiliriz akşama diye belirtti. Sisi “Olur çok sevinirim!” dedi. Ponpon boğaza gitti ve bir sürü balık tuttu. Dönüşte bir fare gördü. Fare “Benim yardıma ihtiyacım var. Kaç gündür buralardayım aç ve susuzum” dedi. Ponpon fareye yardım etti ve ekledi “İstersen benimle gel seni arkadaşlarımın yanına götüreyim” dedi. Fare kabul etti, kendini tanıttı. “Benim adım Kemirgen.” Ponpon “Tanıştığımıza memnun oldum” deyip kendini tanıttı. “Hadi atla sırtıma seni uçurayım” dedi. Eve vardılar. Evdekilerle tanışıp kaynaştılar. Sisi en güzel fındıklarını Kemirgen ile paylaştı. Akşam yemeklerini yediler, oyunlar oynadılar. Sonra Sisi, Kemirgene bir yatak hazırladı ve o akşam evinde misafir etti. Yarın görüşmek üzere diyerek diğerleri de evden ayrıldı. Kendi evlerine gidip, uyuyup dinlendiler. Ertesi gün Ponpon gelip Kemirgen’i aldı ve ailesiyle yaşadığı yere götürdü. Artık yeni bir arkadaşı daha olmuştu.
Ponpon, yaşadığı maceraları unutmamak için günlük tutmaya karar verdi. Artık her akşam günlüğüne başından geçen olayları yazıyordu. Arkadaşlarıyla yaşadığı maceralar onu çok mutlu ediyordu. Pofidik, Ponpon’a “Yardım Sever Ponpon” diyordu. Böylece Ponpon’un bir lakabı olmuş ve herkes bu adı çok sevip Ponpon’a böyle hitap etmeye başlamıştı. Bu masal da burada bitti.
