Yıldızlar Köyünün Hikayesi
Ağustos 16, 2024
Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde çok büyük bir dağın tepesinde küçük bir köy varmış. Bu köye “Yıldızlar Köyü” deniyormuş. Çünkü Yıldızlar köyü gökyüzüne çok yakınmış. Yıldızlar köyünde yaşayan insanlar birbirleriyle çok iyi anlaşırlarmış. Herkes birbirine yardım eder, elindekileri paylaşır ve saygılı davranırmış.
Günlerden bir gün Yıldızlar köyüne yeni biri gelmiş. Köye gelen genç bir kızmış ve adı Lale imiş. Lale geldiği köyde çok mutsuzmuş çünkü orada ki insanlar birbirleriyle anlaşamaz, sürekli tartışırmış. Lale bu yüzden yalnız bir hayat yaşamış. Ama bu durumdan sıkılan genç kız köyünü terk edip başka bir köye taşınma kararı almış. Lale, Yıldızlar köyüne geldiğinde önce kendisine verilen boş eve yerleşmiş, köy halkını tanımak, köyü öğrenmek için etrafı gezmeye çıktığında, herkesin birlikte çalışıp güldüğünü, sohbet ettiğini, kimsenin tartışmadığını görmüş. Buna çok şaşıran Lale’nin içini umut kaplamış. Lale, gezintisi bitince evine gitmiş ve eşyalarını yerleştirmek istemiş ama ev oldukça eskiymiş, önce bir tadilata ihtiyacı varmış. Lale bunu nasıl yapacağını düşünürken kapı çalmış ve gelen köyün marangozuymuş. Yaşlı marangoz kapı açılınca “Hoş geldin kızım, bu ev oldukça eski ve senin burada sağlıkla oturabilmek için biraz bakıma ihtiyacı var. Sana yardım etmemi ister misin?” diye sormuş. Lale şaşkınlıkla “Tabi ki, çok sevinirim” demiş ve marangozla şe koyulmuş. Bir kaç saat sonra köyün gençleri de gelmiş ve eşyaları içeri taşımız. Akşam üstü de köyün kadınları güzel bir akşam yemeği hazırlamış ve Lale’yi davet etmiş. Lale çok mutluymuş, köy halkı sayesinde bir günde evine yerleşmiş.
Lale, köy halkıyla birlikte meydanda kurulan yemek masasına oturup “Herkese çok teşekkür ederim, daha önce böyle yardım sever insanlarla hiç karşılaşmamıştım. Geldiğim köyde kimse kimseyle konuşmaz, yardım etmezdi. Bu yüzden oradan ayrılma kararı almıştım. İyi ki almışım, keşke o insanlar da sizi görse ve yaptıklarının hata olduğunu anlasa.” demiş. Köy halkından yaşlı olan bir teyze ayağa kalkıp “Bilirsin kızım, bir elin nesi var iki elin sesi var. Bu köyün kuralı da budur. Burada yaşayan herkes yardım etmeyi sevmelidir” demiş. Bu sözler Lale’yi çok mutlu etmiş. Lale sık sık eski köyüne gidip yaşadıklarını da anlatmış ve orada ki insanlara da yardım severliği anlatmış. Bu hikaye de burada bitmiş.
Daha fazla hikaye okumak isterseniz Hikayeler kategorimizi inceleyebilirsiniz.
